Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε αύξηση του βασικού
μισθού και πολλοί χάρηκαν. Λογικό μου φαίνεται γιατί εκ πρώτης όψεως
περισσότερο χρήμα σημαίνει πιο ευτυχισμένοι εργαζόμενοι, συνήθως. Ο
μύθος της αύξησης του κατώτατου μισθού λέει πως θα πέσει επιπλέον χρήμα
στην αγορά και αυτό θα αποτελέσει κινητήριο δύναμη για την ανάπτυξη.
Ισχύει αυτό, όμως;
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως οι επιχειρήσεις δεν είναι φιλανθρωπικά
ιδρύματα και ούτε πρόκειται να γίνουν επειδή κάποιο πολιτικό κόμμα
πιστεύει πως αυτός είναι ο ρόλος τους. Μια επιχείρηση για να προσλάβει
έναν νέο υπάλληλο, θα πρέπει το κόστος του υπαλλήλου (μισθός +
ασφαλιστικά έξοδα) να είναι μικρότερο από το έσοδο που περιμένει η
επιχείρηση να πάρει από τον συγκεκριμένο υπάλληλο. Είναι προφανές και
λογικό, αν το αποτέλεσμα της παραπάνω αριθμητικής πράξης είναι αρνητικό,
τότε δεν θα γίνει πρόσληψη.
Με την ίδια λογική μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η
αύξηση στον βασικό μισθό, σε αρκετές περιπτώσεις, θα μετακινήσει το
αποτέλεσμα στα αρνητικά και θα κάνει την απασχόληση κάποιων υπαλλήλων
ασύμφορη. Συνέπεια αυτού θα είναι η απόλυση αυτών των υπαλλήλων. Απλή
αριθμητική.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως η αύξηση του βασικού μισθού
μπορεί να οδηγήσει και στη μείωση των νέων προσλήψεων αλλά και στην
απόλυση εργαζομένων. Η απόλυσή τους θα δημιουργήσει βάρος στο κράτος το
οποίο θα πρέπει για 6 μήνες να πληρώνει το επίδομα ανεργίας και
παράλληλα το χρήμα που αυτός ο εργαζόμενος έριχνε στην αγορά θα
εξαφανιστεί από την εξίσωση.
Κάτι άλλο που πρέπει να θυμόμαστε για την αύξηση του βασικού μισθού
είναι πως οι απολύσεις θα χτυπήσουν μόνο τους νέους στην αγορά εργασίας
και τους φτωχούς. Ο μισθός εργαζομένων που είναι πάνω από τον βασικό δεν
θα αλλάξει και έτσι δεν θα τεθεί θέμα απόλυσής τους. Αντιθέτως ο νέος
εργαζόμενος, που βρίσκεται στο τελευταίο σκαλί, αυτός θα
κινδυνέψει. Παράλληλα, η αγορά «σφίγγεται» μόλις αυξηθούν οι μισθοί και
μειώνονται οι προσλήψεις, αλλά όχι για εργαζόμενους που αμείβονται με
περισσότερα από τον βασικό μιας και αυτοί και πάλι δεν επηρεάζονται.
Αυτοί που θα πληγούν είναι οι νέοι και οι ανειδίκευτοι, αυτοί που έχουν
μεγαλύτερη ανάγκη από τους άλλους να ξεκινήσουν να εργάζονται.
Είδαμε λοιπόν με απλό τρόπο πόσο εύκολο είναι η, εκ πρώτης όψεως,
θετική κίνηση της αύξησης του βασικού μισθού, να δημιουργήσει προβλήματα
στην αγορά εργασίας.
Κάποιοι από εσάς θα πούνε βέβαια πως με αυτή τη λογική θα καταλήξουν
οι επιχειρήσεις να πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα στους εργαζόμενους
και πολλές φορές «μισθούς πείνας». Στην πραγματικότητα, αν το κράτος δεν
ορίσει ένα βασικό μισθό, ή τον επηρεάζει όσο το δυνατόν λιγότερο, τότε
οι μισθοί σταδιακά θα πάνε εκεί που τους επιτρέπει η αγορά. Αν η αγορά
ακμάζει, τότε η ζήτηση για εργαζόμενους θα είναι υψηλή και θα ανεβούν
και οι μισθοί, ακόμα και οι χαμηλότεροι. Αν η αγορά παρακμάζει, όπως
κάνει η ελληνική, η ζήτηση θα πέσει και μαζί και οι μισθοί.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η έκφραση «μισθός πείνας» είναι
σχετική και το μόνο που μας λέει είναι πόσο χαμηλός είναι ένας μισθός σε
σχέση με το κόστος της ζωής. Στην Ελλάδα, το κόστος ζωής ανέβηκε
τεχνητά όλα αυτά τα χρόνια με τη χρήση δανεικών, αντί να ανέβει φυσικά
με την ανάπτυξη της παραγωγής και του πλούτου που παράγουμε όλοι οι
Έλληνες. Λογικό είναι λοιπόν να έρθουν μισθοί που να μοιάζουν με
«πείνας», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια βίαιη προσαρμογή σε
πιο ρεαλιστικά επίπεδα, μιας και οι κυβερνήσεις ΓΑΠ και Σαμαρά επέλεξαν
να μην κόψουν τα κόστη του κράτους, αλλά να ανεβάσουν τη φορολογία (οι
εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν απόλυτη σύμπλευση σε αυτό τον τομέα). Η
αύξηση της φορολογίας δημιούργησε επιπλέον πιέσεις στις επιχειρήσεις και
για αυτό είχαμε χιλιάδες λουκέτα και 1,5 εκατομμύρια άνεργους, όλους
στον ιδιωτικό τομέα.
Κάποιος άλλος θα μπορούσε να μου πει: «γιατί όμως είχαμε και πριν την αύξηση του βασικού μισθού ανεργία;».
Ο λόγος είναι πως η ανεργία επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες
όπως είναι η φορολογία η οποία αυξήθηκε δυσανάλογα για όλους
αλλά και για τις επιχειρήσεις, και όχι μόνο από τον βασικό μισθό. Θα
μπορούσαμε να πούμε πως η ανεργία εξαρτάται από τη συνολική υγεία της
αγοράς.
Σε οποιαδήποτε άλλη λογική χώρα η νέα κυβέρνηση θα προσπαθούσε να
βελτιώσει τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται οι επιχειρήσεις, πριν
ακουμπήσει τον βασικό μισθό. Αυτή τη στιγμή τα κάνει ανάποδα και μπορεί
να είναι φιλολαϊκό το μέτρο, αλλά δεν πρόκειται να λύσει κάποιο
πρόβλημα. Αντίθετα, θα δημιουργήσει. Είναι πιο πιθανό η αύξηση του
βασικού μισθού να οδηγήσει σε μαύρη εργασία, παρά να βοηθήσει πραγματικά
τον εργαζόμενο. Ένα μέτρο που γίνεται στο όνομα του εργάτη μάλλον θα
του κάνει κακό.
Τελικά, όποιος είναι υπέρ της αύξησης του βασικού μισθού θα πρέπει να
μπορεί να απαντήσει στην παρακάτω ερώτηση: αν η αύξηση είναι καλό μέτρο
και θα ρίξει χρήμα στην αγορά, γιατί ο μισθός να πάει στα 750 και δεν
πηγαίνει στα 1.000 ή 1.500 ή 2.000;
Στην πραγματικότητα η αύξηση του βασικού μισθού μπορεί να ανακουφίσει
κάποιους αλλά θα το κάνει προσωρινά. Μακροπρόθεσμα η αγορά θα
προσαρμοστεί στην αυξημένη κυκλοφορία χρήματος και θα αυξήσει τις τιμές
των προϊόντων (όπως γίνονταν τόσα χρόνια πριν την κρίση) και η αύξηση
του μισθού θα εξατμιστεί, οπότε και θα ξεκινήσουν πιέσεις για νέα
αύξηση.
Αντί να σκέφτονται οι της κυβέρνησης την αύξηση του βασικού μισθού,
θα έπρεπε να εξετάζουν άλλες λύσεις που μειώνουν το πρόβλημα
μακροπρόθεσμα και μονιμότερα, όπως είναι η βελτίωση της παιδείας, μέτρο
που επηρεάζει θετικά ειδικά τους φτωχότερους.
Όλα τα παραπάνω σε μια χώρα όπου οι λέξεις «φιλελεύθερος», «κερδοσκοπία» και «επιχειρηματίας» είναι βρισιές.
Υ.Γ.: Όσοι έχετε αντιρρήσεις, μη μου φέρετε σαν παράδειγμα άλλες
χώρες, εκτός και αν η οικονομία τους είναι στα ίδια χάλια με τη δική
μας.
Ο Greek Sceptic σπούδασε Marketing το Deree College. Πέρασε από τηλεφωνητής μέχρι και Supervisor στη Vodafone όπου έμεινε για 10 χρόνια πριν φύγει και πάει στην οικογενειακή επιχείρηση. Πλέον ακολουθεί τη μεγάλη του αγάπη, την εκπαίδευση επαγγελματιών σε πωλήσεις, διαπραγματεύσεις και ό,τι θα τους βοηθήσει να πετύχουν τους στόχους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου