Δημοσιονομική βόμβα άνω του μισού δισ. για τα stage

Δημοσιονομική βόμβα άνω του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ πυροδοτεί η Ελληνική Δικαιοσύνη για διάφορους κρατικούς φορείς, όπως νοσοκομεία, δήμους κ.λπ., καθώς αποτελεί πλέον καθεστώς η έκδοση δικαστικών αποφάσεων που δικαιώνουν χιλιάδες νεαρούς οι οποίοι εργάστηκαν σκληρά υπό το καθεστώς μαθητείας (stage).

Οι δικαστικές αυτές αποφάσεις καλούν τους φορείς που απασχόλησαν αυτούς τους νέους να τους πληρώσουν πολύ ακριβότερα και μάλιστα αναδρομικά, για την εργασία που παρείχαν μέσα από συμβάσεις μαθητείας και σχετικά προγράμματα (stage, κ.λπ.) του ΟΑΕΔ. Κι αυτό γιατί τα δικαστήρια, το ένα μετά το άλλο κρίνουν πως ουσιαστικά, ενώ εκεί βρίσκονταν υπό καθεστώς μαθητείας, παρείχαν κανονική εργασία, κάλυπταν ανάγκες των οργανισμών και στην πραγματικότητα αυτές οι συμβάσεις αποτελούσαν είδος εξαρτημένης εργασίας.

Ο Άρειος Πάγος και οι πρόσφατες αποφάσεις

Το θέμα ανακινήθηκε και πάλι μετά από πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Αθηνών που δικαίωσε εργαζόμενους σε Περιφερειακό Νοσοκομείο. Νομικοί θεωρούν πως αν αυτή η απόφαση "επεκταθεί" στους 130.000 που συμμετείχαν στα προγράμματα μαθητείας, το ποσό για την αποζημίωσή τους φτάνει τα 670 εκατ. ευρώ! Μια τεράστια δημοσιονομική τρύπα που ισχυροποιείται κάθε μέρα καθώς  η νομολογία που διαμορφώνουν τα δικαστήρια δέχεται ότι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία στις περιπτώσεις αυτές, οι συμβάσεις μαθητείας αποσκοπούσαν κυρίως στην παροχή εργασίας (και όχι στην εκπαίδευση - απόκτηση γνώσεων), οπότε στην πραγματικότητα υπέκρυπταν εξαρτημένη εργασία ορισμένου χρόνου.

Τη γραμμή χάραξε άλλωστε ο Άρειος Πάγος ο οποίος επί της ουσίας έχει ως "μπούσουλα" το δεδομένο ότι η Δικαιοσύνη είναι η μόνη αρμόδια να κρίνει το αληθινό περιεχόμενο μιας σύμβασης εργασίας, με βάση τα πραγματικά περιστατικά και ανεξάρτητα από το πώς ορίζουν αυτή τη σχέση εργοδότης και εργαζόμενος. Έτσι με αυτή την ελευθερία κρίσης πλέον τα κατώτερα δικαστήρια δικαιώνουν τη μια μετά την άλλη τις ομάδες εργαζομένων σε καθεστώς stage που προσφεύγουν διαρκώς. Πριν τους εργαζόμενους σε νοσοκομείο είχαν δικαιωθεί σχολικοί φύλακες με το απλούστατο αιτιολογικό ότι "δεν μπορεί να γίνεται λόγος για σύμβαση μαθητείας αφού εν προκειμένω η φύλαξη σχολείων δεν απαιτεί απόκτηση ειδικών γνώσεων ούτε εκπαίδευση".

Τι σημαίνει

Κι αυτό σημαίνει ότι όσοι δούλεψαν σε τέτοια προγράμματα, δεν έπρεπε να αμείβονται (με τα 18μηνα, 24μηνα κ.λπ. συμφωνητικά) με βάση τις συνηθισμένες αμοιβές - χρηματοδοτήσεις του ΟΑΕΔ (23-27 ευρώ ημερησίως), αλλά με υψηλότερες, που αντιστοιχούσαν σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να εισπράττουν και τα νόμιμα επιδόματα εορτών, αδείας και την προσαύξηση από τυχόν εργασία σε Κυριακές, αργίες, νύχτες κ.λπ. Τα συγκεκριμένα προγράμματα ουσιαστικά καταργήθηκαν το 2010, αλλά για σειρά ετών ήταν ιδιαίτερα "δημοφιλή" και υλοποιούνταν σε μεγάλη κλίμακα. Μάλιστα ανάλογες δράσεις εφαρμόζονταν και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και για τον σκοπό αυτόν είχαν διατεθεί κοινοτικά κονδύλια.