Όταν το θύμα μετατρέπεται σε θύτη

  Νέο περιστατικό σχολικού εκφοβισμού (Boullying) ξέσπασε μέσα σε λίγες μέρες μετά τη γνωστοποίηση της αυτοκτονίας του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Αυτή τη φορά, το θύμα του εκφοβισμού, μία 22χρονη σπουδάστρια, σε επαγγελματική σχολή του ΟΑΕΔ, αντί να στρέψει την εσωτερική οργή που της προκάλεσε η σε βάρος της ασκηθείσα βία από τις συμμαθήτριές της, στον ίδιο της τον εαυτό, όπως έγινε στην περίπτωση του άτυχου Βαγγέλη, στράφηκε εναντίον των θυτών της και τους επιτέθηκε με μαχαίρι, τραυματίζοντάς τες, ευτυχώς, μόνο ελαφρά.
Πρόκειται, άραγε, για δύο διαφορετικά φαινόμενα; Ισχυρίζομαι πως όχι. Πρόκειται, στην ουσία του, για το ίδιο ακριβώς φαινόμενο με απλά διαφορετικό τρόπο εκδήλωσης της αντίδρασης του θύματος.      
           Σε όλες, ανεξάρτητα, τις περιπτώσεις σχολικού εκφοβισμού συσσωρεύεται βία στο επίπεδο του θύματος. Ανάλογα με την ένταση και τη συχνότητα της ασκούμενης βίας, αλλά και ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του θύματος, η συσσωρευμένη αυτή βία, είτε θα στραφεί εναντίον του θύματος, από το ίδιο το θύμα, όπως στην περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, είτε θα στραφεί εναντίον των υπεύθυνων του εκφοβισμού, όπως στην περίπτωση της 22χρονης σπουδάστριας. Οι συνέπειες, και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να είναι από σοβαρές (τραυματισμοί και αυτοτραυματισμοί), μέχρι τραγικές (απώλεια ζωής θύματος ή θύτη).
        Πριν από λίγες μέρες ισχυριζόμουν πως η συζήτηση για το θέμα του σχολικού εκφοβισμού γίνεται τις περισσότερες φορές σε λάθος βάση, τόσο στην τηλεόραση, στη σχετική αρθρογραφία, αλλά και σε φορείς όπως το υπουργείο Παιδείας και διάφορες Μ.Κ.Ο. Στις περισσότερες λοιπόν περιπτώσεις, το κέντρο βάρους της συζήτησης για την καταπολέμηση του bullying, στρέφεται, γύρω από την αρωγή στο θύμα για να προληφθούν και να αποφευχθούν τα χειρότερα. Όμως εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, είναι η προσφορά ψυχολογικής αρωγής στον θύτη (ή τους θύτες).
Με τα πρώτα σημάδια επιθετικής συμπεριφοράς, πρέπει να αναγνωριστεί ότι το άτομο αυτό ή τα άτομα αυτά πάσχουν από σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Τις περισσότερες φορές οι θύτες βλέπουν στο πρόσωπο του υποψήφιου θύματος δικά τους προβλήματα που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση, όπως ομοφοβισμός, αδυναμία ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, ασχήμια, φτώχεια και άλλα, και (αντι)δρούν επιθετικά, ξορκίζοντας στην πραγματικότητα, το δικό τους πρόβλημα. Εκεί, στον επιτιθέμενο, βρίσκεται ο πρώτος κρίκος της φρικτής αυτής αλυσίδας, και εκεί πρέπει όλοι να δράσουμε.
         Στην περίπτωση της σχολής του ΟΑΕΔ, το θύμα που μετατράπηκε σε θύτη, στράφηκε εναντίον των τριών συμμαθητριών της που τη χλεύασαν και την παρενοχλούσαν. Υπάρχουν όμως και χειρότερα, όπως αυτά που έχουμε δει στις Η.Π.Α. αλλά και σε άλλες (προηγμένες) δυτικές κοινωνίες (Βρετανία), όπου η βία είναι τυφλή και στρέφεται ανώνυμα εναντίον άλλων, με δεκάδες θύματα. Μην ξεγελιόμαστε, αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα πρόληψης, θα δούμε και εδώ τέτοια φαινόμενα.

http://www.protagon.gr